ت ن ه ا ی ی

.
تنهایی
نواختن موسیقی دستان خویش
چشمان بسته
بی قراری سرانگشتان
مو ج های در هم آمیخته ی صدا
هوا دورتر
دیوراها دورتر
پنجره ها دورتر
.
پناه آورده ام به غار
از شکاف دیوار ها آب زبانه می کشد!
فرو خواهد ریخت
بگریزیم
پناه بریم به رود
گیرم که باران گونه ها مان را خیس کند
دست کم تن ها مان را درسته از آب می گیرند
.
شب
آتش بی قرار تر است
یا چشمان من
حکم
از این قرار نبود
تنهایی
چند نفس مانده تا تو
بانو
.

.