۱۳۸۷ مرداد ۱, سه‌شنبه

فال حافظ

هش دار که گر وسوسه ی عقل کنی گوش
آدم صفت از روضه ی رضوان به در آیی

۷ نظر:

هوس مبهم گفت...

راستش اگه گوش هم نکنی یه جور دیگه بدبختی داره.

human being گفت...

وقتی توی بهشتی، باید جایی نروی تا از دستش ندی... وقتی بهشت توی تو است، هر جا بروی از دستش نمی دهی...
خوشحالم که آمدم "بیرون" تا درونی اش کنم
خوشحالم که آدمم
خوشحالم که عقل دارم
خوشحالم که عقلم را شناختم
دیگر وسوسه ام نمی کند... همراهم می آید...
:)

بابا عجب فالی گرفتی برای ما...

مسعود گفت...

ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد
ز باده هیچت اگر نیست این نه بس که تو را
دمی ز وسوسه عقل بی‌خبر دارد
کسی که از ره تقوا قدم برون ننهاد به عزم میکده اکنون ره سفر دارد

The Little Prince گفت...

این فال را یه دوست به درخواست من برام گرفت

هوس مبهم!
این یه هشدار بود.
این یه هشدار بود؟

آدم بزرگ
من هنوز نمی دونم گمشده ی من بهشته یا نه!

مسعود جان!
کسی می گفت: من از عشق به خدا به بی خدایی رسیدم
فک کردم داره هزیان میگه
اما حالا گرچه باورم نشد
اما تردید می کنم.

از همه ممنونم...

بانوي جشنواره زمستان گفت...

من مرزي ميان اينها قائل نيستم . بسيار تنيده در هم هستند اين مفاهيم!
از عقل و هوس و ... لذت مي برم
اينها پاره هاي به هم پيوسته زندگي اند...

human being گفت...

بهشت یعنی رضایت درونی...
این تعریف کلاغ هاست...

The Little Prince گفت...

بانو
جهان و کار جهان جمله هیچ در هیچ است.

انسان بزرگ
موافقم
دنیای درون ماست.